Tussen hemel en hel

Moeders

Moeders die met brede heupen
over zomervelden wiegden
en de volle borsten deelden
met een piepjong windelkind,
die een bed van gras verkozen
boven sterren, boven rozen,
die de benen languit strekten
in het hete zomerzand.

Moeders die een lijf bezaten
waaraan men een houvast had,
die emancipatie kenden
in de heupen, in de lenden,
die met vrolijk knettervuur
pijlen schoten uit hun ogen
die als volle zoete druiven
aan gods wijnstok werden rijp.

Moeders die de zon aanbaden
die met verre echo’s lachten
als de lang verwachte regen
eindelijk zijn werk volbracht,
gulzig waren dan de monden
onverstoorbaar in hun zonden
waren zij naast plant en dier
onvervalste brok natuur.