Tussen hemel en hel

Afscheid

Voor mijn peter Cyriel Van de Casteele

En dat ik dit mag zijn
een levend teken van de boom
die naar zijn sterven neigt
dat ik in hem mag voortbestaan
terwijl zijn hart voor altijd zwijgt
in rakelings gescheerde takken

dat ik zijn ziel mag zijn
terwijl hijzelf wordt weggeveegd
mee met de tranen van de wind
mee met het lied van duizend vogels

dat ik zijn herfst ben en zijn zomer
dat ik zijn winter verder leef
terwijl hij door de lagen tast
van opgestapeld merg en been

dat ik de aarde ben
die hem voortdurend zal omarmen
dat ik met humushanden
het laatste blad vergaren zal
om mij aan vast te klampen
nadat hij is gegaan