ergst bij de terugtocht van de Duitsers in 1918. Om de sfeer weer te geven geef ik hier een fragment uit het relaas zoals het opgetekend werd door Pastoor Verheecke : Adegem werd gebombardeerd van 20 oktober tot 2 november. Zondag 20 oktober was de grote dag onzer verlossing van het Duitse juk. De zaterdag 19 oktober was men begonnen alles te doen springen, bijzonderlijk langs de ijzeren weg. Wij hoorden het geern, het was een naaste voorteken. Wij werden gewaar dat het er spande. Wij verwachten vol hoop onze mannen. Om 11 h 30 avontuurde ik mij aan de kerkdeur maar de Duitse wacht liep het dorp rond. lk moest zurück of mit. Om 11 h 45 ging ik eens ongeduldig boven zien. Ik liep zeer mijn weggestoken verrekijker halen. En van op mijn opperste zag ik de toren van Maldegem en de nationale vlag erop. De verlossing was daar. Om half één: de Belgische soldaten Vlaamsch of Fransch sprekende liepen in ons dorp. Zij waren welgekomen. Zij ook waren gelukkig, maar de slag begon nog maar...”. De gevechten duurden 13 dagen en 14 nachten. Gekwetsten werden overgebracht naar het hospice dat herschapen werd in een hulppost. Tijdens die dagen deed de pastoor drie berechtingen aan de uitkant van de parochie. Een ervan gebeurde tijdens een bombardement. Er werd veel schade aangericht. Tien obussen drongen door het dak van de kerk, twee door de vensters, een door de muren en wel acht op de muren. Onze soldaten geraakten op 2 november over de vaart. Een 100-tal soldaten werden gekwetst of gedood. Verschillenden liggen op ons kerkhof begraven. Tijdens de oorlog werden een 200-tal arbeiders opgeëist: één is gestorven in de vreemde, drie zijn overleden kort na hun terugkeer. Vermelden we nog dat in oktober ’18 alle mannen tussen 15 en 60 jaar moesten werken aan de versterkingen van het Schipdonkkanaal.
Een van de weinige oude zerken die bij de afbraak van de kerk bewaard gebleven zijn.
20
