Het dorsen

Begin 1920 kwam de pinmolen. De pinmolen werd aangedreven door een manege.
Twee paarden deden een groot tandwiel draaien dat verbonden was met het kleine tandwiel van de molen. Hier in de streek werden zelfs koeien gebruikt, want de paarden waren soms moeilijk te missen op het land.

Deze molen was opzij voorzien van een cilinder met pinnen. De schoven werden één voor één met het graan naar voren in de cilinder geschoven. Dit was nog het mooiste werk, de persoon die achter de machine stond kreeg heel wat stof in het aangezicht.

Het was wel niet zonder gevaar, de schoven die ingevoerd werden waren gebonden en dienden met een mes losgemaakt. Ooit gebeurde het dat het mes meegetrokken werd met de schoven en zo achteraan de machine wegvloog, met mogelijk zware gevolgen voor de man die daar stond.

Om dit te voorkomen bond men een elastiek rond de pols en het mes, dit was voor de man achter veiliger maar als het mes dan meegetrokken werd was het voor de invoerder een evengroot gevaar....

Het graan viel dan onderaan de molen uit en het stro kwam langs achteren.

Rechts ziet u een dorsmachine die aangedreven werd door een tractor die voorzien was van een vliegwiel. Dit kon evengoed een benzinemotor zijn. Voor de eerste wereldoorlog gebruikte men zelfs een stoommachine.

Niet iedere boer had een dorsmachine. Er was wel altijd een boer in de buurt die er een aangekocht had en die het graan van de andere boeren in de buurt dorste.